CUT kin's bride - "love of sad"








เขาควรจะตกใจอะไรก่อนดี.. ระหว่างการถูกกอด.. หรือ..


การที่คนอย่างณคิณร้องไห้ออกมา..


จีเดินเข้ามาเก็บของในห้องทำงานตามปกติ เขาได้ยินแล้วว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา


แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคิณ..


ร่างสูงกอดเขาจากด้านหลัง ใบหน้าหล่อซบเข้าที่ไหล่บางพร้อมกับความเปียกชื้นที่หัวไหล่


อีกคนร้องไห้สะอึกสะอื้นจนคนตัวเล็กใจอ่อน แต่มือบางก็ต้องกำแน่นกลั้นความรู้สึกฝืนไว้


"ไม่ต้องร้อง.."


"จีจะไปจากคิณแล้ว.. จีจะไปจากผม"


อีกคนเหมือนกับเพ้อออกมามากกว่า แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นจนขยับไปไหนไม่ได้


ความรู้สึกของคนที่ไม่อยากเสียคนรัก


"ใจเย็นๆ.. อย่าร้อง"


จีพยายามจะหันไปมองเขา คิณถึงคลายอ้อมกอดแต่ก็ไม่ได้ปล่อยลง


มือบางทั้งสองข้างลูบเบาๆที่แก้มสาก เช็ดน้ำตาออกอย่างอ่อนโยนเท่าที่คนๆนึงจะทำได้


จับใบหน้าคมให้โน้มลงมา ก่อนจะประทับริมฝีปากอิ่มลงบนหน้าผากสวย


ไล่ลงมาที่แก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะหยุดที่อวัยวะเดียวกัน


คิณเริ่มดูดกลีบปากของจีช้าๆ เขาไม่อยากให้เวลาที่น้อยนิดหมดไป


ลิ้นร้อนสอดเข้าไปกวาดความหวานทั่วโพรงปากอยู่นานสองนาน สำหรับเขาเท่าไหร่ก็ไม่พอ


แขนแกร่งกระชับเอวบางให้ชิดตัวมากขึ้นก่อนจะอุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงาน เบียดตีวเขาแทรกหว่างขาจนชิด


"ใช้เวลาช่วงสุดท้ายให้คุ้มค่านะคิณ"


คิณโน้มลงมาบดจูบอีกครั้ง มือเล็กเลื่อนไปปลดเนคไทให้หย่อนลง


ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายออกจนหมด คิณเลื่อนใบหน้าลงที่ลำคอขาว ขบเม้มให้เกิดรอยบางส่วน


จีถอดสูทตัวนอกของอีกฝ่ายออกก่อนจะโยนไปสักที่ในห้องโดยไม่ได้สนใจ


แขนแกร่งอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะพาอ้อมมานั่งลงที่เก้าอี้ โดยมีร่างของจีนั่งทับส่วนนั้นที่ดุนดันผ่านกางเกงพอดิบพอดี


จีค่อยๆถอดกางของตัวเองออก ตามด้วยกางเกงชั้นในที่คาอยู่ที่ข้อพับขา


มือบางเอื้อมลงไปปลดกระดุมกางเกงก่อนจะรูดซิปของคิณลงให้ส่วนนั้นที่แข็งขืนออกมา


คิณปล้ำจูบจนตัวเขาต้องทุบหลังอีกฝ่ายเบาๆให้พอก่อน


"เหนื่อยแล้วหรอ"


"เหนื่อย.. แต่อยากเหนื่อยอย่างอื่นมากกว่า"


ริมฝีปากหยักยกยิ้มก่อนที่จีจะยกตัวขึ้น นำส่วนหัวมาจ่อที่ช่องทาง


"ซี๊ดดด.. โคตรรัดเลยจี"


"อึก..ทำไมเจ็บขนาดนี้"


จีบ่นออกมาขณะค่อยๆทิ้งตัวลงกลืนกินแท่งเนื้อร้อน


น่าแปลกที่ครั้งนี้รู้สึกว่าใหญ่กว่าปกติ ถ้ายิ่งตอนสอดใส่กันไปเรื่อยๆจะใหญ่กว่านี้อีกแน่ๆ


คนตัวเล็กทิ้งตัวลงมาเกือบสุดแต่ก็ต้องค้างไว้ก่อนเพราะมันลึกเกินไป


"อ่อนโยนหน่อยได้มั้ยคิณ"


เหมือนจะเชิงตำหนิ แต่มือหนากับจับที่เอวบางและกดให้ลงมาสุดในทีเดียว


"ไอ้คิ.. จุก"


มือบางทุบที่อกแกร่งเบาๆก่อนจะนั่งงอตัวอยู่อย่างนั้นสักพัก


กายบางค่อยๆขยับตัวขึ้นลง พอรู้จังหวะก็เริ่มจะเร็วขึ้นเรื่อยๆ


คิณสังเกตุเห็นจีเหมือนจะเปลี่ยนสีผมเป็นสีน้ำตาลอ่อน 


ซึ่งมันตัดกับเสื้อเชิ้ตสีเขียวหม่นที่อีกคนใส่อยู่เป็นอย่างดี


".อ๊ะ คิณ..อื้อ"


"อ่า...ถ้าเจ็บก็ไม่ต้องขยับมากก็ได้"


คิณเอ่ยเตือน แต่เหมือนจีจะไม่สนใจเพราะต้องการใช้เวลาที่จำกัดให้ได้มากที่สุด


แขนเล็กรั้งคอคนใต้ล่างให้เงยหน้าขึ้นมาจูบ และคิณก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย


"อื้ม...เสียว ทำอ.อะไร"


คิณอุ้มคนบนร่างให้นอนราบลงไปบนโต๊ะ ตั้งขาเล็กเป็นตัวเอ็มก่อนจะกระแทกเข้าไปใหม่


"จีรอคิณได้มั้ย..."


"...รออีกนิดนึง"


ทว่าน้ำตาของคนตัวเล็กก็ไหลลงมาเปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน ห้ามไม่ให้ไหลยังไงก็ห้ามไม่อยู่


ไม่เคยคิดว่าคำที่อยากได้ยินจะถูกพูดออกมา..


"ไหนบอกไม่ให้คิณร้องไห้ไง"


ร่างสูงหยุดการกระทำโน้มหน้าลงไปหอมแก้มอีกคนเบาๆเพื่อปลอบประโลม


"ไม่ได้ร้อง..ทำไปเลย อย่าหยุด"


คิณทำตามที่เสียงหวานเอ่ย พลางลอบมองใบหน้าอีกคนเป็นระยะๆว่าอีกคนร้องไห้รึเปล่า


มือบางยกขึ้นมาใช้หลังมือปิดดวงตาทั้งสองไว้ เวลานี้เขาไม่อยากให้คิณเห็นว่าเขาอ่อนแอ


".อ๊ะ คิณ..จะเสร็จ"


"อีกนิด"


ร่างสูงเร่งจังหวะมากขึ้นจนปลดปล่อยเข้าไปเต็มช่องทาง คิณผละออกมาก่อนแต่งตัวให้จีและเขาจนเรียบร้อย


แขนแกร่งรั้งเอวบางให้นั่งลงมาบนตักโดยหันหน้าไปทางเดียวกัน ไม่มีคำพูดใดดออกมา..


ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบหรือเรียกว่าตกอยู่ความคิดของตัวเองกันแน่


"คิ-"


"จีจะรอคิณ"


เสียงหวานเอ่ยออกมาขัดคำพูดอีกฝ่ายทันที แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง


บางทีมันก็เงียบจนรู้สึกได้


"จีรอคิณอีกได้มั้ย.. คิณขอจัดการอะไรก่อน"


"จีรอได้.. แต่จีอยู่ใกล้อีกไม่ได้"


"ทำไม?"


ใบหน้าหล่อคมคายพยายามจะเอี้ยวตัวมอง แต่จีก็หันหน้าหนีไม่ยอมบอกเหตุผล


เหตุผลที่เขากับดรีมตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก....


"จีบอกคิณมาสิ"


"ขอโทษ... จีต้องไปแล้ว ต้องไปแล้วจริงๆ.."

.

.

.

-อย่าลืมกลับไปอ่านในจอยค่า-

-เล่นแท็กกันด้วยนะจ้ะ จุ้บๆ💞-

ความคิดเห็น