.
.
.
.
เสียงหอบหายใจดังไปทั่วบริเวณห้องของร่างสูงที่กำลังควบคุมจังหวะการสอดใส่ในร่างกายอีกฝ่าย
ลิเคียวยังคงไม่รู้เรื่องว่าตนเองโดนกระทำอะไรบ้าง
ทั้งตอนถอดเสื้อผ้า หรือแม้แต่ตอนที่คาลิมาสอดใส่เข้ามาโดยปราศจากถุงยาง
มือหนาจับขาเรียวทั้งสองแยกออกกว้างเพราะร่างกายของอีกคนรัดเค้าจนแน่นไปหมด
ริมฝีปากหนาเผลอก้มลงดูดดุนแผ่นอกบางจนคนที่นอนไม่ได้สติเริ่มรู้สึกตัว
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนปรือมองคนที่ยังคงสนุกสนานกับแผ่นอกของตนจนต้องยกมือขึ้นมาดันไหล่
ใบหน้าหล่อเหลาชื้นเหงื่อเงยขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เบาๆ
"ตื่นแล้วหรอครับ"
"น.นี่มัน อ๊า.. อะไร"
"แล้วกำลังทำอะไรอยู่ล่ะครับ"
จมูกโด่งโน้มลงไปหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่จนคนที่ตื่นไม่เต็มที่ขมวดคิ้วเบาๆ
แม้ไม่ได้สติมากแต่ก็พอจะรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่
"น.ไหนบอกว่า อ.อ๊ะ ไม่มีครั้งที่สอง"
ลิเคียวจำได้ขึ้นใจว่าครั้งแรกเราตกลงกันว่าแค่ครั้งเดียว แถมตอนนี้มันคืออะไร
อีกอย่างเค้าไม่ได้เต็มใจด้วยเสียหน่อย
"ผมชอบคุณ"
คำสั้นๆที่คาลิมาไม่ได้ใส่ใจนักกลับทำให้หัวใจของคนตัวเล็กเต้นรัว ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้เช่นกัน
จากที่กำลังผลักไสกลับโอบรอบคอและซุกใบหน้าลงกับไหล่อีกฝ่ายแทน
"อ.อ๊ะ เบา...เบาหน่อย"
ใบหน้าคมคายกดจูบลงที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ ร่างกายลิเคียวดีเกินไป ดีจนอยากเก็บไว้คนเดียว
"อีกนิด"
ไม่นานคนตัวสูงก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกับคนใต้ร่างที่นอนหอบ
ลิเคียวเบิกตากว้างเพราะรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่พุ่งเข้ามา
"คา คุณไม่ได้ใส่ถุงหรอ"
"เปล่าครับ"
คำตอบทำให้ลิเคียวเคืองจนต้องผลักอีกฝ่ายออก ทำให้ร่างกายที่ผสานกันอยู่หลุดออกจากกัน
ร่างบอบบางลุกขึ้นนั่งก่อนจะหย่อนเท้าลงสู่พื้นเย็นเฉียบ
ก้าวเพียงก้าวแนกก็ล้มตึงไปกองกับพื้น มือเรียวกำเข้าหากันแน่นก่อนจะหันไปมองค้อนคนที่นั่งอยู่บนเตียง
"จะไปไหน"
"ไม่ต้องยุ่ง"
ลิเคียวบอกเหวี่ยงๆเมื่ออีกฝ่ายเดินลงมาประคองเค้าจะหยิบเสื้อมาคลุมให้
"คุณโกรธอะไร"
"ยังมีหน้ามาถามอีก คุณปล่อยใน!"
เค้ายอมรับว่าตอนนี้หงุดหงิดมากๆ หงุดหงิดจนไม่อยากคุยกับใคร
ร่างสูงช้อนตัวเค้าอุ้มขึ้นก่อนจะวางลงบนเตียง ใช้ฝ่ามือล็อกแขนเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน
"ปล่อย"
"โอเค ผมขอโทษ"
คาลิมาเอายออกมาก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ ทำให้คนที่โวยวายอยู่เงียบลง
"พรุ่งนี้เช้าผมสัญญาจะไปซื้อยามาให้ โอเคมั้ย"
"แต่มันก็ไม่100%ไง ทำไมทำอะไรไม่คิด"
"ผมผิดเองลิเคียว"
ร่างสูงว่าอย่างยอมจำนน คนตัวเล็กที่เห็นแบบก็ใจเย็นลงและถอนหายใจออกมา
"ช่างเถอะ เราจะนอนแล้ว"
ลิเคียวสะบัดแขนอีกคนออกก่อนจะตลบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้จนมิด
"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวพาไปอาบน้ำก่อน"
"ดึกแล้ว — ขี้เกียจ จะนอน" เสียงหวานแหบพร่าบอกปัด
"ถ้าไม่เอาออกจะมีโอกาสสูงนะ"
ทันทีที่ได้ยิน เปลือกตาสีมุกก็เบิกกว้างก่อนจะลุกขึ้นนั่งยอมให้อีกฝ่ายพาไปดีๆ
"เด็กดี"
"เราไม่เด็ก"
"ครับ ไม่เด็ก"
ลิเคียวที่หมดคำจะเถียงก็อยู่นิ่งๆยอมให้คาลิมาพาไปห้องน้ำแต่โดยดี
ทำได้แค่ก้มหน้างุดจนคนตัวสูงที่ลอบมองยกยิ้มเบาๆเพราะความเอ็นดู
เค้าเบื่อจริงๆ เบื่อที่ต้องยอมรับความอ่อนโยนอีกคน
เบื่อที่ต้องตกหลุมรักคนๆนี้ซ้ำๆ...
.
.
.
.
กลับไปอ่านในจอยต่อนะคะแงงง นิดเดียวๆ ส่งฟีดแบคไปที่ #คาลิเคียว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น